Ιβάνωφ Δημήτρης

23 Μαρ 2012 Εμφανίσεις: 15338

Συνεργασίες με την Δραματική Σχολή Τράγκα

Η παρούσα βιογραφία αποτελεί προσφορά της Δραματικής Σχολής Τράγκα: για τον εξαίρετο καθηγητή, χορευτή, χορογράφο Ιβάνωφ Δημήτρη και το διαχρονικό του έργο.
Δακτυλογράφηση κειμένων: Σταυριανίδη Κική
Ηλεκτρονική Επεξεργασία: Περιστέρης Θοδωρής

Ο Δημήτρης Ιβάνωφ, χορευτής, χορογράφος και καθηγητής μπαλέτου, γεννήθηκε στον Πειραιά, από γονείς που ήρθαν από χαμένες πατρίδες του βορρά. Επηρεασμένος από την θεία του, Σίβα Καβάλιοβνα, που υπήρξε χορεύτρια στο
θέατρο Μαρίνσκι, στην Αγία Πετρούπολη και μαγεμένος από τα μιούζικαλ εποχής που έβλεπε στο σινεμά μαζί της, αποφασίζει, σε πολύ μικρή ηλικία, ν’ αφιερώσει την ζωή του στον χορό.

ΣΠΟΥΔΕΣ

Το 1951 ξεκινά κλασικές σπουδές στο παιδικό μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, που ήταν υπό την διεύθυνση της χορογράφου Λουκίας .Διδάσκεται χορό από την Τατιάνα Βαρούτη και μουσική από τον Νίκο Συνοδινό. Μετά από τριετή
μαθητεία στη Λυρική Σκηνή κι έχοντας αποκτήσει την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος χορευτού, συνεχίζει τις σπουδές του στο Ελληνικό Ωδείο, απ’ όπου αποκτά με άριστα το δίπλωμα καθηγητή μπαλέτου, το οποίο υπογράφουν οι επίτιμοι καθηγητές του Ωδείου, Αντίοχος Ευαγγελάτος, Μάριος Βάλβογλης και η Λουκία. Η χορευτική του αναζήτηση θα τον οδηγήσει και στο Ισραήλ (1961-1963). Εκεί, στο Σύγχρονο Στούντιο χορού θα μελετήσει τον ‘’χορό χαρακτήρων’’ ( character
dance ) με περισσότερο μοντέρνο προσανατολισμό, έχοντας δίπλα του ως καθηγητές, την ρωσοεβραία χορογράφο Μία Αρμπάτοβα (Mia Arbatova) και την Ρούθ Τάρις. Παρακολουθεί επίσης σεμινάρια της Bronislava Nijinska, που αποτέλεσε
εξέχουσα μορφή των Ρωσικών Μπαλέτων του Diaghilev και των Μπαλέτων του Mαρκησίου De Cuevas. Μυείται, επίσης, και στους ινδικούς χορούς, δίπλα στη Σάντρα Ρέο. Μετά την διετή εμπειρία του Ισραήλ, επιστρέφει στην Ελλάδα κι οι σπουδές
του συνεχίζονται στο Ελληνικό Ωδείο, δίπλα στην περίφημη καθηγήτρια χορού Γκέλυ Χριστοφορίδη. Από το Ελληνικό Ωδείο αποφοιτά με άριστα το 1972, ενώ για ένα χρόνο ακόμα φοιτά και στη Σχολή Ζουρούδη, απ’ όπου αποκτά δίπλωμα το 1973.
Στην Ελλάδα, η χορευτική του κατάρτιση περιλαμβάνει και μαθήματα στη σχολή του ρώσου χορογράφου Μπόρις Κνίαζεφ ( Boris Kniazeff ), ενώ διδάσκεται κι από τον βούλγαρο χορογράφο Στρούτσωφ ( Strutzoff ).

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ
-Θέατρο

Το θέατρο ‘’ Ολύμπια ‘’ θα σταθεί η αρχή της επαγγελματικής σταδιοδρομίας του Δημήτρη Ιβάνωφ. Εκεί, εν έτη 1955-1956, θα εμφανιστεί ως χορευτής στο έργο ‘’ Έξω οι Άγγλοι ‘’ των Κώστα Νικολαΐδη και Ναπολέοντα Ελευθερίου, σε μουσική Ιωσήφ Ριτσιάρδη, μαζί με τον θίασο Κούλη Στολίγκα και δίπλα στην Ελένη Προκοπίου. Στα πρώτα επαγγελματικά βήματα, έχει την τύχη να γνωρίσει τον κόσμο των Βαριετέ, ένα είδος θεάτρου που ανήκει πια οριστικά στο παρελθόν, και να
συνεργαστεί με τα πιο μεγάλα ονόματα που εδραίωσαν το είδος αυτό. Με τους κονφερασιέ: Γιώργο οικονομίδη, Φίλωνα Αρία, Ορέστη Λάσκο, Όμηρο Αθηναίο, Ίκαρο, Νίκο Σιμονοβίκη, Λάμπρο Ζούνη-πατέρα της γνωστής ηθοποιού Πέμης Ζούνη-.Με σπουδαίους σκηνοθέτες και χορογράφους, όπως ο Απόλλων Γαβριηλίδης και ο Νίκος Κωνσταντινίδης. Με αξεπέραστους μουσικούς, όπως ο Ιωσήφ Ριτσιάρδης, ο Μενέλαος Θεοφανίδης, ο Γιώργος Μουζάκης, ο Γιώργος Κατσαρός, ο Γιώργος
Μυρογιάννης κ.α. Με επιδέξιους ράφτες θεατρικών κουστουμιών, όπως ο Γιώργος Κουδούνης, ο Γιώργος Σκαλιντό, ο Αντουάν, η Ελένη Μανέλλη κι ο Γιώργος Μαυρομάτης.

Χορογραφεί νούμερα των : Αλέκου Σακελλαρίου, της τριάδος Ασημακόπουλου – Σπυροπούλου – Παπαδούκα, του Γεώργιου Θίσβιου, του Κώστα Πρετεντέρη, των Τραιφόρου – Βασιλειάδη και πολλών άλλων. Γνωρίζεται με περίφημες σουμπρέτες : Άννα Γκάλ, Μαίρη Λωράν, Νανά Γκάτση, Φίτσα Ντάβου, Ρίτα Τσάκωνα, Ντόλυ Φλίσκο, Ζωή Νάχη, Μερώπη Ιωαννίδου, Τζένη Σταυροπούλου κ.α. Σε Βαριετέ στο ‘’ Παλλάς ‘’ Πειραιώς και στο ‘’Κυψελάκι ‘’, συνεργάζεται και με τον Βασίλη Μεσσολογγίτη, ενώ σε Βαριετέ στο θέατρο ‘’Χαρμπή’’, βρίσκεται κοντά στην μεγάλη Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου.

Δυστυχώς, ο Δημήτρης Ιβάνωφ έχει δουλέψει σε πολλά περισσότερα Βαριετέ απ’ όσα μπόρεσε να ανακαλέσει στη μνήμη του. Η μεγάλη χρονική απόσταση που χωρίζει το είδος αυτό από την εποχή μας, αλλά κι οι δύσκολες καταστάσεις, κάτω
από τις οποίες εργάζονταν οι παλιοί καλλιτέχνες, οδήγησε στο να ξεχαστούν πολλές απ’ αυτές τις παραστάσεις.

Ενδεικτικά αναφέρουμε, ότι χορογραφεί την οπερέτα του Νίκου Χατζηαποστόλου ‘’ Το κορίτσι της γειτονιάς’’, ( 1957 / θίασος Μαυρέα / θέατρο Παλλάς ) , την οπερέτα ‘’Ο Βαφτιστικός ‘’ του Θεόφραστου Σακελλαρίδη, την οπερέτα ‘’Λούσυ και τα κορόιδα ‘’ (θίασος Παρασκευά Οικονόμου-Φωφώς Λουκά- Τούλας Δράκου / θέατρο ‘’Μον Σινιε ‘’), την επιθεώρηση ‘’ ο γύρος του κόσμου σε δύο ώρες ‘’ (θίασος Φραγκίσκου Μανέλλη – Λέλα Πάσαλη – Ντενόγια – Ντόρα Βός/θέατρο ‘’Μον Σινιέ’’), το ‘’Η ζωή μας έχει κέφια’’ και ‘’Γαρύφαλλο στ’ αφτί’’ (θίασος Μαυρέα). Στα Βαριετέ, εκτελεί χορευτικά νούμερα κι αποτελεί, συχνά, χορευτικό δίδυμο με την χορεύτρια Νατάσσα ένα από τα πιο φημισμένα ντουέτα του παλιού επιθεωρησιακού θεάτρου.

Στις αρχές της καριέρας του, το 1961, όταν έχει μεταφέρει την δράση του στο Ισραήλ, θα εμφανιστεί στο διοργανωμένο από τον μαέστρο Γιάννη Κυπαρίση, Φεστιβάλ του Ισραήλ, για να παρουσιάσει παραδοσιακή σε στυλ δυναμικό χορογραφία. Το κουστούμι του υπήρξε δημιουργία του Γιώργου Κουδούνη. Στα δύο χρόνια παραμονής στο Ισραήλ, ο Δημήτρης Ιβάνωφ θα παρουσιαστεί σε θέατρα του Τελ Αβίβ και σε μεγάλα μουσικά κέντρα. Την δεκαετία του 1960, συνεχίζει να χορογραφεί νούμερα για τις επιθεωρήσεις της εποχής, αποκτώντας σταδιακά συστηματική παρουσία στο δυναμικό μεγάλων και πετυχημένων μουσικών θιάσων. Συνεργάζεται με σπουδαία ονόματα παλαιότερων καλλιτεχνών : Φωφώ Λουκά, Γεωργία Βασιλειάδου, Μαρίκα Νέζερ, Ρένα Ντόρ, Μαίρη Βασιλάκη, Βασίλη Αυλωνίτη, Νίκο Ρίζο, Μπέμπα Δόξα, Νικήτα Πλατή, Κώστα Χατζιχρήστο, Πόπη Άλβα, Σπεράντζα Βρανά, Άννα Καλουτά, Αλέκα Στρατηγού, Νίκο Αθερινό, Ρένα Βλαχοπούλου, Δέσποινα Στυλιανοπούλου, Ντίνο Ηλιόπουλο, Μάρω Κοντού, Γιώργο Κωνσταντίνου, Κώστα Ριγόπουλο, Κώστα Βουτσά, Μαίρη Χρονοπούλου, Θανάση Βέγγο, κ.α. , καθώς και με αξιόλογους νεότερους ηθοποιούς : Άννα Βαγενά, Σωτήρη Μουστάκα, Τάσο Χαλκιά, Γιώργο Παρτσαλάκη, Αλεξάνδρα Λαζαρίδου κ.α.

Συνεργάζεται με τον θίασο Βασίλη Αυλωνίτη – Γεωργίας Βασιλειάδου – Νίκου Ρίζου στην επιθεώρηση ‘’Καλώς σας βρήκαμε’’ (1960-1961) και στις ‘’Άσπρες κορδέλες’’ (1961) και με την Μπέμπα Δόξα στο ‘’Θαλασσινό πανηγύρι’’ στη Χέν του Δημήτρη Γιαννουκάκη. Στην επιθεώρηση του Βαγγέλη Λυκιαρδόπουλου ‘’Απ’ την πόλκα στο…τουίστ’’ (1963/ Άλσος Παγκρατίου), και με τον μουσικό Θίασο Σπεράντζα Βρανά στην επιθεώρηση ‘’Επιχείρησις... γέλιου’’ (1968/ Άλσος Παγκρατίου).

Προχωρώντας στη δεκαετία του 1970, θα συνεργαστεί με τον Νίκο Αθερίνο και τον Θίασο του, στις επιθεωρήσεις ‘’ Καυτά σορτσάκια’’ (1971/ Άλσος Παγκρατίου) και ‘’Πώς να κλέβετε… τίμια’’ (1972-73/ Θέατρο ‘’Περοκέ’’) ενώ, στο τέλος της ίδιας δεκαετίας, ξαναεμφανίζεται ως χορογράφος σ’ επιθεωρήσεις : ‘‘ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΔΕΣ και ΚΩΤΣΟ, ήρθε η ώρα για τον ΚΛΩΤΣΟ’’ (1970-80 / Θέατρο ‘’Βρετάνια’’), ‘’Χαβούζα, βακτηρίδια και Άγιος Πρεβέζης’’ (1980/ Θερινό Δημοτικό Πειραικο Λυρικό Θέατρο), ‘’Καρχαρίες και μαρίδες, φουκαράδες και ατσίδες’’ (1980/ Θερινό Δημοτικό Πειραικο Λυρικό Θέατρο), ‘’Κάνε, όπως μας… το κάνουν !’’ (1981/ Θέατρο Βρετάνια’’), ‘’Ο κόσμος το έχει τούμπανο και το Πασόκ καμάρι’’ (1987/
Θέατρο ‘’Αθηνά’’), ‘’Αντρέα… Μας τελείωσες!’’ (1987-88/ τουρνέ στη Θεσ/κη), ‘’Βαγγελίτσα Παρ’ τη γκλίτσα’’ (1988/ τουρνέ), ‘’μας το Κο…σκωτίσανε.’’ (1988/ Θέατρο ‘’Αθηνά’’), ‘’Οι Τελευταίοι ΠΑΣΟΚράτορες’’ (1988-89/ Θέατρο ‘’Καλουτά’’), ‘’Φάγατε – ΛΙΑΝΗσατε – Τελειώσατε’’ (1989/ Δημοτικό Θέατρο Πειραιώς), ‘’ Έλα ΜΙΜΗ… στον τόπο σου!!!’’ (1989/ Θέατρο ‘’Ακροπόλ’’), ‘’Κλέψαν τα ΔΙΣ… την κάλπη να ΔΕΙΣ’’ (1989/ Θέατρο ‘’Μετροπόλιταν’’), ‘’Ψηλός ψαλμός… Αλληλούια!!!’’ (1990/ Θέατρο Νέας Σμύρνης), ‘’Όλα τα μωρά… στη δίψα’’ (1990/ Θέατρο ‘’Μετροπόλιταν’’), ‘’ Ο ψηλός, ο Θεός και το κατσίκι’’ (1990-91/ ‘’Ράδιο Σίτυ’’ Θεσ/κης), ‘’ Έχετε γεια… δραχμούλες’’ (1990-91/ Θέατρο Περοκέ’’), ‘’Ελλάς, να κλαις και να γελάς!’’ (1992/ τουρνέ). Χορογραφεί, κατά την διάρκεια των δύο αυτών δεκαετιών, την μουσική κωμωδία ‘’ Η Δυναστεία της Ρένας’’ (1985-86/ Θέατρο ‘’Βρετάνια’’), με τη Ρένα Βλαχοπούλου, ‘’Τα όνειρα του Σωτηράκη’’ του Ντίνου Σπυρόπουλου, (1991-92/ Θέατρο ‘’Καλουτά’’), τις ‘’Απιστίες’’ των Νίκου Τσιφόρου και Πολύβειου Βασιλειάδη (1995/ Θέατρο ‘’Μετροπόλιταν’’) και την κωμωδία ‘’ Το μοναστήρι ναν’ καλά’’ (Θίασος Παράβα / τουρνέ/2002). Πρέπει να αναφερθεί, σε αυτό το σημείο, ότι η ενασχόλησή του Δημήτρη Ιβάνωφ με το επιθεωρησιακό θέατρο, υπήρξε έντονα συστηματική, κατά τρόπο που του επέτρεψε να γνωρίσει την εξέλιξη του είδους αυτού χρονικά, από τα βαριετέ και τις μουσικές κωμωδίες των δεκαετιών 1950 κι 1960, ως τις νεότερες μορφές του επιθεωρησιακού θεάτρου των τελευταίων χρόνων. Όμως, η δραστηριότητά του δε σταμάτησε στο επιθεωρησιακό θέατρο.

Το αρχαίο δράμα και κωμωδία αποτέλεσαν επίσης επαγγελματικές του επιλογές. Έχει χορογραφήσει τη ‘’Μήδεια’’ του Ευριπίδη (1995/ Δημοτικό Θέατρο Σαλαμίνας ‘’Ευριπίδειο’’), τις ‘’Εκκλησιάζουζες’’ του Αριστοφάνη (1998/ Λίμνη Άλσους), την ‘’Αντιγόνη’’ του Σοφοκλή, (1999/ Θέατρο ‘’Πέτρας’’, Θέατρο Παπάγου, Αρχαίο Θέατρο Μυτιλήνης) ενώ παράλληλα θα δοκιμαστεί και το σύγχρονο ευρωπαϊκό ρεπερτόριο, χορογραφώντας την ‘’Ανθρώπινη Φωνή’’ του Ζαν Κοκτώ με την Αλεξάνδρα Λαζαρίδου (1997/ Θέατρο ‘’Θέσις’’) και τον ‘’Βισσινόκηπο’’ του Άντον Τσέχωφ (1997/ Θέατρο Νέας Φιλαδέλφειας). Στις συνεργασίες του συγκαταλέγονται και κάποια έργα ελλήνων συγγραφέων: ‘’Η κυρία δεν πενθεί’’ του Κώστα Μουρσελά ( Θέατρο ‘’Ελιζέ’’) και ‘’Μη γελάς θεατή’’, που ανέβηκε από το Θίασο της Επτανησιακής Σκηνής. Η ‘’Ανθρώπινη Φωνή’’ παρουσιάστηκε και σε θέατρο του Μπρόντγουαίη της Νέας Υόρκης, κερδίζοντας καλές κριτικές. Μια σημαντική και ευαίσθητη πλευρά της επαγγελματικής του πορείας, υπήρξε το παιδικό θέατρο. Ξεκινώντας από την Παιδική Σκηνή, χορεύει στο Θέατρο ‘’ Αργυροπούλου’’, σε σκηνοθεσία κα Κατερίνας. Τα τελευταία χρόνια, έπειτα από πολλές συνεργασίες σε παιδικά θέατρα, ο κ. Ιβάνωφ, βρίσκεται κάτω από την στέγη του Θεάτρου ‘’Μπρόντγουαίη’’ και με σκηνοθέτη τον Βασίλη Πλατάκη, χορογραφεί για τους μικρούς φίλους του θεάτρου, το παιδικό μιούζικαλ ‘’Μόνος δίχως σπίτι’’ (1994), το μουσικό παραμύθι ‘’Ο βασιλιάς των λιονταριών’’ (1999), και τα παιδικά μιούζικαλ της Δήμητρας Φουντούκη ‘’Η μικρή Αθήνα και τα ξενιτεμένα μάρμαρα του Παρθενώνα’’ (2000) και ‘’Ρομπέν των φτωχών’’ (2002). Στο ίδιο θέατρο θα είναι και ο χορογράφος των παιδικών παραστάσεων ‘’Αλέξανδρος ο Μέγας’’ (2003-04) και η ‘’Ιστορία του Σωκράτους’’, ενώ χορογραφεί και την τριλογία – ‘’Αντιγόνη’’ του Σοφοκλή, ‘’Προμηθέας Δεσμώτης’’ του Αισχύλου και ‘’Ιφιγένεια εν Ταύροις’’ του Ευριπίδη – σε μια παράσταση ειδική για μεγάλα παιδιά (1999). Χορογραφεί και την ‘’Αριστοφανιάδα’’, παιδική παράσταση, σε διασκευή Μάνου Βενιέρη, στο θέατρο Άλσος (2003). Η γνώμη του για το παιδικό θέατρο εστιάζεται στην πίστη, ότι πρέπει να έχει θέμα και για μικρούς και για μεγάλους, και να συνδυάζεται με μουσική, τραγούδι και χορό.

-Τηλεόραση / Κινηματογράφος

Ο Δημήτρης Ιβάνωφ δίνει το χορογραφικό του στίγμα και στον ελληνικό κινηματογράφο : στην ταινία ‘’Το κορίτσι της Μάνης’’ με την Άντζελα Γκερέκου και με τη μουσική του Αντώνη Αντωνίου. Σε σήριαλ για την ελληνική κρατική τηλεόραση : ‘’Αρραβωνιάσματα’’ του Δημήτρη Μπόγρη, ‘’Χατζηεμμανουήλ’’ σε σκηνοθεσία Σμαραγδή, με τον Μόρτζου, την Κ. Δανδουλάκη και τον Τ. Κατρανίδη, και ‘’Συνταγματάρχης Λιάπκιν’’ με τον Πέτρο Φυσσούν, σε σκηνοθεσία Βασίλη Γεωργιάδη. Σε εκπομπές : παιδικές εκπομπές με την κόρη της Θείας Λένας, Λήδα Κροντηρά, στις εκπομπές ‘’Χριστούγεννα με το χτες’’, ‘’Μπάτερφλάυ του πολέμου’’, ‘’Τα διεθνή καμπαρέ’’ και τα περίφημα ‘’Γυαλί καφενέ’’ και ‘’Τα φώτα της ράμπας
δε σβήνουν ποτέ’’. Ένα οδοιπορικό του Αρτέμη Μάτσα και των συνεργατών του στην Άμφισσα, για να επισκεφτούν το ‘’Μέγα Καφενείο’’ της, ένα από τα παλαιότερα καφενεδάκια με θεατρικό ‘’πατάρι’’, που πάνω του πάτησαν μεγάλες μορφές της Θεατρικής τέχνης, στις πρώτες δεκαετίες του εικοστού αιώνα, είναι η αφορμή που γεννά το ντοκυμανέρ ‘’Γυαλί καφενέ’’, το οποίο και βραβεύεται. Αλλά ‘’Τα φώτα της ράμπας δε σβήνουν ποτέ’’, ήταν μια εκπομπή που άφησε εποχή. Σκηνοθέτης ο Χρυσομβέργης και παραγωγός η Ελένη Μελενγκάνου – Κοντραφούρη. Εμπνευστές της, ο Αρτέμης και ο Νέστορας Μάτσας, που συνεργάζονται με τον Δημήτρη Ιβάνωφ, κι ο τελευταίος καταβάλλει μεγάλο καλλιτεχνικό μόχθο, προικίζοντας όμως το βιογραφικό του με μια αξιομνημόνευτη χορογραφική δημιουργία. Με θέματα παρμένα από κάθε είδος του παλιού μουσικού Θεάτρου [βαριετέ, επιθεωρήσεις, οπερέτες], χορογράφησε ένα εξαιρετικά μεγάλο αριθμό πορτραίτων, αξέχαστων καλλιτεχνικών προσωπικοτήτων : τα πορτραίτα της Μιράντας Μυράτ, της Μαρίας Αλκαίου, της Έλλης Ζουρούδη, της Άννας Καλουτά, της Τούλας Δράκου, της Ξένης Δράμαλη ( πρώτη γυναίκα του Σταυρίδη), του Ορέστη Λάσκου, του Νίκου Χατζηαποστόλου και της γυναίκας του Μίνας, της Φωφώς Λουκά, της Κούλας Γκιουζέπε, της Μιρέιγ Φλερύ, της Μπέμπας
Δόξα, της Πάολα, της Κίτσας Δαμασιώτη (πρώτη ‘’Κάρμεν΄΄ της Ελλάδας), του Φίλωνα Αρία, του Πέτρου Γιανακού, της Ντόρας Βος, του αγροτικού Θεάτρου ‘’Λοράντζο Χρέλια’’, της πρωταγωνίστριας του μουσικού Θεάτρου Νέλλης Ροζιέ, της Κούλας Νικολαίδου, της Ρένας Βλαχοπούλου, της Τατιάνας Βαρούτη, του Κώστα Χατζιχρήστου, των ‘’Βαριετέ της Αθήνας’’, του Μενέλαου Θεοφανίδη και της Σοφίας και Καίτης Βερώνη κ. Μενδρη.

Για την τηλεοπτική αυτή δουλειά, ο Δημήτρης Ιβάνωφ χρησιμοποίησε ρούχα από το δικό του, πλούσιο, βεστιάριο. Μερικοί από τους πολλούς χορευτές και χορεύτριες, με τους οποίους συνεργάστηκε σ’ αυτά τα πορτραίτα, είναι : η σολίστ Κατερίνα Παυλάκη [ στα πορτραίτα της Κίτσας Δαμασιώτη και της Μιρέιγ Φλερύ ], ο σολίστ Ελίζα Πάλλη και Ζολι Γκρέκους και οι χορευτές Γ. Καλογερόπουλος, Φωκάς Ευαγγελινός και Λυμπερόπουλος [ στο πορτραίτο της Τατιάνας Βαρούτη], η σολιστ Όλια Στεφανίδου [ στα πορτραίτα της Μιράντας Μυράτ και του Ορέστ Λάσκου. – Στο τελευταίο η Όλια Στεφανίδου χορεύει το ‘’Ταμπού’’] και οι σολιστ Ειρήνη Χρήστου και Γιάννης Σειτανίδης [ στο πορτραίτο του Νίκου Χατζηαποστόλου]. Για την εκπομπή αυτή, ο Αλέξης Σολωμός είχε δηλώσει ότι δίνει συγχαρητήρια στο χορογράφο γιατί σεβάστηκε την εποχή. Τα ‘’Φώτα της ράμπας’’ περιλαμβάνουν 39 επεισόδια, από τα οποία τα 26 προβλήθηκαν, ενώ για τα υπόλοιπα 13, τα φώτα της ράμπας δεν άναψαν ποτέ, ύστερα από τον ξαφνικό θάνατο του Αρτέμη Μάτσα. Το υλικό της εκπομπής βρίσκεται στο αρχείο του κ.Ιβάνωφ.Φολκλορικά Μπαλέτα.

Αλλά το όνομα του Δημήτη Ιβάνωφ, έχει συνδεθεί, μεταξύ άλλων, και με τους παραδοσιακούς χορούς. Επηρεασμένος από τους μεγάλους χορευτές Άγγελο Γριμάνη, Γιάννη Φλερύ και Μανώλη Καστρινό, προσανατολίζεται από πολύ νωρίς σε παραδοσιακές μορφές χορού, τις οποίες προσαρμόζει στο κλασσικό μπαλέτο. Τα ελληνικά φολκλορικά χορευτικά σχήματα που δημιουργεί, γίνονται σταδιακά περιζήτητα. Η επιλογή του χορευτικού δυναμικού, ανήκει συχνά στον Νέστορα Μάτσα. Τα σχήματα αυτά εμφανίζονται σε μεγάλα κοσμικά κέντρα της Αθήνας του 1960 κι 1970, όπου παρεμβάλλονται στο πρόγραμμα, σε πολλές παραστάσεις Θιάσων, ανάμεσα στα νούμερα, αλλά και σε εκδηλώσεις διάφορων ειδών (κοσμικές, φιλανθρωπικές, στο στρατό, στην αεροπορία, σε νοσοκομεία κ.τ.λ).

Η αρχή γίνεται στην ‘’Παλιά Αθήνα’’, όπου ο Δημήτρης Ιβάνωφ εμφανίζεται ντουέτο με την Μάρθα Καραγιάννη και δυο ακόμα χορεύτριες, ενώ ολοκληρωμένο ελληνικό πρόγραμμα πρωτοπαρουσιάζει στο κέντρο ‘’Κοσμική Αθήνα’’, και στην Πλάκα. Στην ‘’Νεράιδα’’, στο Καλαμάκι, παρουσιάζει μοντέρνο ελληνικό πρόγραμμα, με ομάδα 8 και 10 ατόμων και στην συνέχεια, για 11 χρόνια, εμφανίζεται στο κέντρο ‘’Βάκχος’’, στην Πλάκα. Συνεργάζεται με την Άννα Πέτροβα κι έξι ακόμα μπαλαρίνες στο ‘’Σε Λαπέν’’. Συνεργάζεται όμως και με ονόματα διεθνούς φήμης: με την Ρίτα Ζανόφσκι στο μαγαζί ‘’Μοκάμπο Λίντο’’. Την Νάντια Γκαμάλ, ( την πρωτη χορεύτρια οριεντάλ της Αιγύπτου), με τα μπαλέτα ‘’Μπουμπούκα’’ κτλ. Συμμετείχε και στην ισπανική επιθεώρηση ‘’Ρέβυ Ρελιγκέριος’’, μαζί με 15μελές μπαλέτο. Σε πολλές περιπτώσεις, στα φολκλορικά οχήματα, μνημονεύεται κι σε ντουέτο με την Άννα Ψαλτάκη.

Μέσα από αυτή τη δραστηριότητα, ο κ Ιβάνωφ δουλεύει δίπλα σε πασίγνωστους καλλιτέχνες της παλιάς κοσμικής Αθήνας: Σοφίας Βέμπο, Κούλα Νικολαίδου, Κάκια Μένδρη, Νίτσα Μόλλυ, Παμέλα, Καίτη Μπελίντα, Μπέμπα Κυριακίδου, Μαιρη Λίντα, Πόλυ Πάνου, Ζωζώ Σαπουντζάκη, Λάουρα, Μάγια Μελάγια, Ρένα Βλαχοπούλου, Βάσω Σειτανίδη, Νίκο Γούναρη, Τόνυ Μαρούδα και Φώτη Πολυμέρη. Συναντά όμως και ξένους καλλιτέχνες : τα φωνητικά συγκροτήματα ‘’Λος Τρες Διαμαντέ’’, ‘’Λος Ίντιος’’ και Λος Λατικάντος’’ , τις τραγουδίστριες Ίζα Φερέιρα, Μαργαρίτα Ντία Κοντζάλες, Άννυ Καπιτάνη, Ζακελίν Σοσιάλ κ.α.

ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ

Πέρα από την χορευτική και χορογραφική του πορεία, ο Δημήτρης Ιβάνωφ έχει και μια πολυετή διδακτική δραστηριότητα. Διετέλεσε καθηγητής στη Σχολή του Μουσικού Θεάτρου του Μενέλαου Θεοφανίδη, επί δεκαπέντε συνεχή έτη, ενώ το 1970, πήρε την άδεια ιδρύσεως σχολής μπαλέτου, χωρίς όμως, τελικά, ν’ ανοίξει δική του σχολή. Υπήρξε καθηγητής της σχολής χορού ‘’Δούκα’’, κι έχει χορογραφήσει πολλές βραδιές αφιερωμένες στο χορό, εξετάσεις της σχολής αυτής, αλλά κι άλλων σχολών χορού. Σήμερα είναι καθηγητής χορού στο πνευματικό κέντρο της Κινέττας και της Νέας Φιλαδέλφιας, όπου χορογραφεί και παραστάσεις των Θεατρικών ομάδων των κέντρων αυτών. Διδάσκει, τέλος, στη δραματική σχολή του Αντώνη Ανδριόπουλου, καθώς και σε άλλες σχολές. Από το 2004 μέχρι και σήμερα διδάσκει στην Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης Μαίρης Βογιατζή Τράγκα. Το 1960-70 διδάσκει στην πρώτη σχολή του μουσικού θεάτρου με διευθηντή τον Μενέλαο Θεοφανίδη.

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ

Μεγάλο μέρος του ενδιαφέροντός του, είναι στραμμένο στις πολιτιστικές ομάδες δήμων και κοινοτήτων κι είναι μεγάλη η προσφορά του σε πολιτιστικές εκδηλώσεις. Για την θεατρική ομάδα του Πνευματικού κέντρου Νέας Φιλαδέλφιας, χορογραφεί το ‘’Έθιμο του Κλείδωνα’’ του Χρήστου Πύρπασου και αποσπάσματα από την οπερέτα ‘’Απάχηδες των Αθηνών’’, κι άλλων έργων του Νίκου Χατζηαποστόλου (1996), ενώ στην ίδια εκδήλωση παρουσιάζει και δυο χορογραφικές του δημιουργείς βασισμένες στα τραγούδια ‘’Το γελεκάκι’’ και ‘’Πού είναι τα χρόνια’’.

Χορογραφεί τις Θεατρικές Μνήμες του Αρτέμη Μάτσα στα ‘’Δρώμενα 90’’, στο Δημοτικό Θέατρο Αθηνών. Το 1999, είναι ο χορογράφος της βραδιάς παιδικού κλασικού μπαλέτου για παιδιά με ειδικές ανάγκες, που πραγματοποιείται στο Θέατρο Σκιρώνιο. Το 2001 επιμελείται χορογραφικά την Βραδιά Οπερέτας, στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, στα πλαίσια του Δημοτικού Καρναβαλιού.

Το 2002, στη ‘’Βραδιά της Γυναίκας’’, που πραγματοποιείται στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιώς, ο Δημήτρης Ιβάνωφ τιμά τις μεγάλες κυρίες του παλιού μουσικού θεάτρου, που αγωνίστηκαν μέσα από την τέχνη τους για την πατρίδα, στα χρόνια του Β παγκοσμίου πολέμου: την χορεύτρια Μανταλένα Χατζοπούλου, την Έλλη Ζουρούδη και την μητέρα της, Αντιγόνη Ζουρούδη, την Κούλα Γκιουζέπε, τη Ζαζά Μπριλάντη, τη Φωφώ Λουκά, τη Σοφία Βέμπο, την Καίτη Ντιριντάουα, τη Μαρίκα Νέζερ, τη Ρένα Ντορ, τη Ζωζώ Νταλμάς, τη Τούλα Δράκου, τη Σοφία Βερώνη, την Άννα και τη Μαρία Καλουτά, τα Ρένα Βλαχοπούλου, τη Γεωργία Βασιλειάδου και την Κούλα Νικολαίδου. Το αφιέρωμα περιελάμβανε λόγο του κ. Ιβάνωφ κι επίδειξη κουστουμιών από το βεστιάριό του.

Διαθέτει ένα πλούσιο βεστιάριο με 350 κουστούμια παραδοσιακά, όλων των ελληνικών περιοχών, από τα ελληνικά φολκλορικά μπαλέτα του. Έχει συγκεντρώσει, επίσης, ένα μεγάλο αριθμό κουστουμιών και αξεσουάρ καλλιτεχνών του παλιού μουσικού θεάτρου : της Ζαζάς Μπριλάντη,της Ρένας Ντορ, της Φωφώς Λουκά, της Κούλας Γκιουζέπε, της Λίλη Μπερδέ, της Ζωζώς Νταλμάς, της Μαρίκας Νέζερ, της Πόπης Άλβα, της Ρένας Βλαχοπούλου, της Καίτης Ντιριντάουα, της Ντόρας Βος , της Άννας και της Μαρίας Καλουτά, της Έλλης Ζουρούδη, της Σπεράντζας Βρανά, της Ζωζώς Σαπουντζάκη, της Καίτης Βερώνη, της Μαίρης Βασιλάκη, της Μάρθας Καραγιάννη, του Γιάννη Φλερύ, της Νανάς Σκιαδά, της Γεωργίας Βασιλειάδου, της Σοφίας Βέμπο, του Παρασκευά Οικονόμου κ.α. Τα κουστούμια αυτά δωρήθηκαν στον Δημήτρη Ιβάνωφ από τους ίδιους καλλιτέχνες, στους οποίους κάποτε ανήκαν και τα φυλάει ως σήμερα, θυσιάζοντας κόπο και χρήματα για να τα διατηρεί σε όσο το δυνατόν καλύτερη κατάσταση.

Ο άνθρωπος Δημήτρης Ιβάνωφ

Πρέπει ν’ αναφερθεί σ’ αυτό το σημείο, ότι ο Δημήτρης Ιβάνωφ υπήρξε ιδιαίτερα αγαπητός, όχι μόνο σε καλλιτέχνες της γενιάς του, αλλά και σε καλλιτέχνες της πολύ παλιάς φουρνιάς του μουσικού θεάτρου. Στο Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών, του οποίου μέλος είναι και ο ίδιος, γνώρισε στα νεανικά του χρόνια, πολλά από τα ‘’ιερά τέρατα’’ του παλιού θεάτρου και για μερικούς από αυτούς, υπήρξε κι αγαπημένος φίλος : την Ροζαλία Νίκα, την Αφροδίτη Λαουτάρη, την Ολυμπία Ριτσιάρδη-Καντιώτη, τη Μαρίκα Κούρμη, την Ηρώ Χαντά, τη Σωτηρία Ιατρίδου, τη Μελπομένη Κολυβά, τη Μαρίκα Μαντινειού κι ακόμα τη μεγάλη Αικατερίνη Βερώνη. Ακόμα, υπήρξε φίλος με τη Ζαζά Μπριλάντη, ενώ η Ζωζώ Νταλμάς του έχει εμπιστευτεί τ’ απομνημονεύματά της. Το στοιχείο αυτό της προσωπικότητας του Δημήτρη Ιβάνωφ είναι σημαντικό, διότι διαμορφώνει σε μεγάλο βαθμό και το ύφος της δουλειάς του. Ας σημειωθεί ενδεικτικά ότι όλες οι σπουδαίες προσωπικότητες που πέρασαν από τα ‘’Φώτα της Ράμπας’’, εμπιστεύτηκαν στον Δημήτρη Ιβάνωφ τα μυστικά και τα βάσανά τους. Ίσως κι αυτό το στοιχείο, μεταξύ άλλων, να οδήγησε την εκπομπή αυτή σε τέτοια μεγάλη επιτυχία.

ΤΙΜΗΤΙΚΕΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ

Για το χορευτικό, χορογραφικό και κοινωνικό του έργο, έλαβε πολλές τιμητικές διακρίσεις : από τον Δήμο Σαλαμίνας, τη Βασιλική Αεροπορία (ηγείτο η Νανά Μούσχουρη), το ‘’Καφενείο Ιδεών’’, το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών (ΣΕΗ), το LIONS, την Ελληνοαμερικανική Ένωση, την εστία Νέας Ιωνίας, τον Δήμο Νέας Φιλαδέλφειας κι από πολλούς, ακόμα, φορείς. Ο Δημήτρης Ιβάνωφ σύμφωνα με το πρακτικό της επιτροπής για τις τιμητικές συντάξεις καλλιτεχνών-λογοτεχνών κρίθηκε δικαιούχος τιμητικής σύνταξης διότι προσέφερε διακεκριμένες υπηρεσίες στην ανάπτυξη των τεχνών, ήτοι «Είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα καλλιτέχνη του χορού του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα». Σημαντικό, ιστορικό και θεατρολογικό τεκμήριο της άγραφης ιστορίας του Μουσικού Θεάτρου στη χώρα μας, αποτελεί η χορογραφική δουλειά του Δ. Ιβάνωφ στην τηλεόραση και ειδικότερα, «Τα φώτα της ράμπας δεν σβήνουν ποτέ» της ΕΡΤ1. Θεωρείται αναπόσπαστος συντελεστής του Λαϊκού Μουσικού Θεάτρου. Παρακολουθώντας την πορεία του ιχνογραφείται ο χάρτης των ανθρώπων που δημιούργησαν το τοπίο του χορού στο ελληνικό μουσικό θέατρο με τους θιάσους Κούλη Στολίνγκα, Φραγκίσκου Μανέλλη, Αυλωνίτη, Ρίζου, Βασιλειάδου, Χατζηχρήστου, Νέζε, Βρανά και στα βαριετέ με τους Γ. Οικονομίδη, Ορέστη Λάσκο
κ.α. Χορογραφώντας νούμερα των σημαντικότερων ελλήνων συγγραφέων.